Rozwój boksu zawodowego w Polsce
Jeszcze do roku 1989 w naszym kraju nie było w ogóle boksu zawodowego, wszystkie funkcjonujące w kraju kluby oparte były na zawodnikach amatorach, przy czym to amatorstwo było właściwie fikcyjne. Każdy z pięściarzy pracował niby na etacie, jednak ta praca ograniczała się tylko do brania pensji, natomiast cały czas i energię zawodnicy poświęcali boksowaniu. Dopiero po przemianach ustrojowych pomalutku zaczęły kształtować się pierwsze grupy promotorskie, jako zalążek boksu już w pełni zawodowego, zaczęto też organizować pierwsze gale bokserskie. Część pięściarzy amatorów po przemianach ustrojowych udała się na emigrację, walcząc czy to w Stanach Zjednoczonych (jak Andrzej Gołota, nasz najlepszy ciężki bokser) czy to do Niemiec (jak Dariusz Michalczewski, popularny Tiger, który przez kilka długich lat by niekwestionowanym liderem w Europie w wadze półciężkiej, miał wtedy pas mistrza Europy). Obecnie w naszym kraju jest taka sytuacja, że jest jednocześnie i boks amatorski, jako oficjalna dyscyplina olimpijska i boks zawodowy, który choć nie jest dotowany w żaden sposób przez oficjalne związki sportowe, jednak jakoś sobie radzi, kształcąc coraz lepszych bokserów, którzy zdobywają laury na arenach nie tylko już europejskich, ale i światowych (przykład – Tomasz Adamek, popularny Góral, były mistrz świata w kategorii półciężkiej i junior ciężkiej).
